تصویر زیر در خلال حمله صرب ها به بوسنی و هرزگوین در سال 1992 گرفته شده است؛ دستهاي پدر روي شيشه اتوبوسي كه فرزند نگران و همسر گريانش را به منطقه اي امن از دست تجاوزات صربها و خارج از شهر سارايوو منتقل مي كند، جايي كه كه شايد هرگز پدر و اعضاي خانواده همديگر را نبينند. عکسهای مشابه زیادی می توان یافت که در جنگ‌های خانمان سوزی که در دوره معاصر زندگی‌های فراوانی را تغییر داد و غمی سنگین و ترسی وحشتناک، برای همیشه بر سر افراد زیادی سایه افکند.
توضیح بیشتری لازم نیست. عکس خود گویاست.
این به عنوان تصویر روی جلد کتابی به نام “ملی‌گرایی قومی: مرگ تراژیک صربستان” استفاده شده است. (آمازون)
متاسفم در دنیائی که انسانهائی بر انسانهای دیگر جفا میکنند . اگر ما جای او بودیم و اگر این آخرین دیدار بود چه حسی داشتیم . خیلی سخت و ناراحت کننده است . خدایا آید آنروز که تمام انسانها در کنار هم و در آرامش کامل زندگی کنند.