وب‌نوشته‌های مهدی شریفی راد

هیاهوی ۳۰۰؛ بدون دخترم هرگز

۴ دیدگاه‌ها

>

هیاهوی فیلم ۳۰۰ همه جا رو رسماْ دربرگفته! از مطالب اینترنتی تا اعتراضات دیپلماتیک. چندی پیش مطلبی کوتاه درباره ۳۰۰ نوشته بودم و تلویحاً عرض شده بود که فیلم به لحاظ تاریخی و فرهنگی اصلاً قابل استناد نیست همانطور که کتاب فرانک میلر(که مرجع اقتباس بوده) فقط کامیک استریپی فانتزی است! در اینجا (+) می توانید نسخه PDF کتاب رو که شامل تمام جلدها است ببینید.

کاملاْ مشهوده که فیلم اقتباسی کاملاْ وفادارانه از کتابه. البته در مورد این سبک سینمایی شاید اقتباس بیانگر رابطه فیلم و کامیک استریپ مورد اقتباس نباشه.

من هنوز در تعجبم که چرا در خصوص فیلم اسکندر(+) الیور استون اعتراض زیادی شنیده نشد؟

فهمش زیاد سخت نیست که بینندگان فیلمهای الیور استون(+) برای ما اهمیت بیشتری دارند یا ۳۰۰!

فیلمهای الیور استون به لحاظ تاریخی مستند ترند یا فیلمهای مبتنی بر کامیک استریپ؟

فیلم اسکندر در قالبی ساخته شد که ادعای نمایش وقایع تاریخی را دارند و عموماً پس از مرحله ای تحقیق با در اختیار داشتن تیمی متخصص و یا با استناد به برخی منابع تاریخی مورد اجماع ساخته می شوند.

در مورد فیلم اسکندر حرفهای زیادی برای گفتن هست و لزومی در این مورد نمی بینم.

نکته مهمی که از اعتراضات برداشت کردم در خصوص تخریب وجه ایران در اذهان مردم جهان است!!

هیچگاه یک فیلم با سبکو سیاق ۳۰۰ و با نمایش حوادث چند صد سال پیش از میلاد مسیح نخواهد توانست وضع فعلی کشوری رو در اذهان مردم به هم بریزد، بیاد بیاورید فیلمهایی که در خصوص کریستف کلمب و کشف قاره آمریکا ساخته شده و یا حتی نزدیک تر؛ فیلمهای وسترن که نمایش توحش آمریکایی ها است … آیا این فیلمها باعث شده تا در دید شما نسبت به مردم آمریکا تغییری ایجاد شود؟

اما!

آن چیزی که هنوز هم مرا آزار می دهد فیلم «بدون دخترم هرگز»(+) است که سالهاست معرف شخصیت مردم ایران و فضای اجتماعی و سیاسی ایران پس از انقلاب ۵۷ برای مردم جهان بوده است. فیلمی که با استناد به چند شخصیت واقعی و کتاب «بدون دخترم هرگز» (نگاشته بتی محمودی(+) (+) و ویلیام هافر) راوی رنجهای یک آمریکایی پس از ازدواج با یک ایرانی و سفر به ایران است.

دکتر سید بزرگ محمودی که پس از ۲۴ سال زندگی در آمریکا و چند سال پس از ازدواج با همسرش در شرایط جنگ ایران و عراق به ایران وارد می شود یک شخصیت واقعی است؛ همسر او بتی محمودی نیز واقعی است! اما روایت بتی محمودی از سفر به همراه همسرش به ایران آمیخته با دروغ و خیال پردازی است.

پوستر فیلم Not Without My Daughter

توضیح بیشتری لازم نمی بینم، اما یقین دارم که هنوز این فیلم تصویری غیر واقعی از ایران و مردمش در اذهان مردمانی که پیش زمینه ای از ایران ندارند ایجاد کرده است؛ تصویری که کریه و انزجارآور است.

نکته مهم: فیلم(+) توسط کمپانی گلدن مایر و در لوکیشنهایی در اسرائیل با بازی سالی فیلد(+) و آلفرد مونیلا(+) و به کارگردانی برایان گیلبرت(+) در سال ۱۹۹۱ و بر اساس کتاب با همین نام از بتی محمودی و ویلیام هافر ساخته شده است.

در سال ۲۰۰۲ یک مستند ساز فنلاندی (ایرانی الاصل) به نام Alexis Kouros(+) مستندی تحت عنوان بدون دخترم(+) ساخت که در آن با مصاحبه با دکتر محمودی سعی در نمایش دروغهای رمان و فیلم داشت.

مطلبی در خصوص فیلم



برچسب‌ها:

  1. امير گفت:

    حالم از خودت و نظراتت و آدمایی با فکر تو بهم میخوره . تف به روت

  2. محمود گفت:

    سلام خوشحال میشم با هاتون آشنا بشم اگر ممکنه فیلم بدون دخترم هرگز را بهم برسونید. ممنون

  3. ehsan گفت:

    سلام به نظر من که این فیلمو دیدم ۱۰۰% با وقایع اون روز ایران سازگار بود و حتی امروزه هم داریم بعضی از همون افکارات و همون کارها تو جامعه الان هم می بینیم فیلم نمایی از ایران بعد از انقلاب و جو خفقانی که اون دوره در ایران وجود داشت و الان هم شاهد بعضی از اون مسایل هستیم.

  4. رضا گفت:

    این فیلم همش دروغ و تهمت بود به جامعه ایران. و از همه بالاتر ظلم به پدر مظلومی که یک عمر از دیدن دخترش محروم شد و در این غم مرد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.