>
یک روز مثل همیشه، سرخط اخبار را می خوانی و با دیدن یک تیتر ساده، مثل ماشینی که در دهانه یک پرتگاه، ناگهان با ترس و بی اختیار توقف کند؛ خشکت می زند:
«قیصر امین‌پور در گذشت»
به همین سادگی، مثل اشعارش ساده و بی مقدمه.
و به سرعت در ذهنت روزگاری را مرور می کنی که ۱۱ ساله بودی و کتاب بی بال پریدن‌اش تاثیری شگرف بر تو گذاشت، آنچنان که به تقلید از این سبک نوشتار، متونی را در قالب کتابی دست‌ساز نوشتی و نام جنوب بهشت را بر آن نهادی!
شعری درباره ی فردا داشت که خیلی جالب بود: و روز موعودی در کار نیست…. آره همیشه بهمین سادگی اتفاق میفته…