سیف الله داد خالق فیلم بازمانده درگذشت . . .
در این روزهایی که از نبود سیف اله داد می گذرد، بیش از آنکه نام “داد” گفته و شنیده شود، عنوان “بازمانده” بود که شنیده شد. هر جا که خبر درگذشت داد منتشر شد، ترک عنوان سیف الله داد عبارت “کارگردان فیلم بازمانده” آورده شد تا مستمع بداند که در حال شنیدن خبر مرگ کیست.
داد در عالم فیلمسازی ۳ فیلم بیشتر نداشت. گفته شده که در تدارک فیلم جدیدش بوده که مریضی امانش را بریده و همان ۳ فیلم حاصل عمر فیلمسازی اش بوده. اما بیش از فیلمسازی، داد را با دوران معاونت سینمای‌اش در وزارت ارشاد می شناسیم. خوب یا بد، ضعیف یا قوی، به‌هرحال مدیریت سینمای این مملکت دوره ای در دست “داد” بود و بسیاری به نیکی‌اش یاد می کنند.
غرض آنکه باز شاهد جادوی سینما و اکسیرش هستیم که اگر داد تنها همان مسئول سابق مملکت بود عنوانی برای سربلندی و افتخار نداشت. شکی نیست که بازمانده همیشه یاد و نام او را زنده نگه خواهد داشت.
بودند کسانی که با بازیگران عرب غیرایرانی و در لوکیشنی خارج از کشور قصد داشتند تا بازمانده ای دیگر بسازند اما غافل از آن بودند که داستان بازمانده حقیقتی را در درون خود داشت که بدون آن اثرگذار نبود. حقیقتی که کودک فیلم نمادش بود، قهرمان فیلم حافظش بود و فیلم درباره همان بود! بازمانده جانمایه ای داشت که ضعفهای فیلم را هم پوشانده است.
صحنه ای که پدر و مادر کودک، یکدیگر را در آغوش می کشند به یاد دارید؟ همانی که علاوه بر بار عاطفی، شاید یکی از نقاط عطف فیلم بود.