بازگشت ماتریکس مهدی!
بعد از یکسال و اندی وبلاگ نویسی! هنوز خانه ای درست و حسابی برای انباشتن انبوه!(چه افه ای می آد!) نوشته هایم نیافته ام! ای دریغ از این آوارگی!
فعلاً همینجا ماندگارم! چه کنم دیگر:
اهل وبلاگستانم!
روزگارم بد نیست
تکه سایتی دارم، خرده وبلاگی، سر سوزن حرفی
قالبی دارم، بهتر از قالب نتوند
دوستانی بهتر از بلاگریها
و خدایی که در این نزدیکی است
لای این وبلاگها، پای آن سایت بزرگ
روی تگهای وبی، روی قانون W3C
اهل وبلاگستانم!
پیشه ام حرافی است!
گاه گاه بلاگی می سازم، می دهم دست شما!
تا به آواز دلم، که در آن زندانی است
گوش تنهایتان کر گردد!
چه خیالی ، چه خیالی ، … می دانم
قالبم زشت تر از این حرفهاست
خوب می دانم، وبلاگ بی خود من خالی از لینک و بنر هاست
اهل وبلاگستانم
نسبم شاید برسد
به هکرهای هند، به کراکرهای روس
نسبم شاید به زنی آی.تی دان در چین برسد
وبلاگم پشت دوبار آمدن سرویسها، پشت دو سایت
وبلاگم پشت دو خوابیدن هاستینگ
وبلاگم پشت دامینم مرده ست
وبلاگم وقتی مرد
بلاگ اسپت قطع بود
مرد هاست دار از من پرسید
چند مگی می خواهی؟
گفتمش ۵۰۰ مگ!
ادامه این خزعبلات بدلیل […] بودن و بدلیل خودسانسوری شدید نویسنده حذفیده شد!
با تشکر فراوان از استاد سپهری بابت اجاره دادن کتاب صدای پای آب